Wanda Półtawska"I boję się snów"

Wanda Półtawska „I boję się snów”

                Książka, którą dziś opisze powstała w początkowym zamiarze autorki jako próba terapii po obozowych przeżyciach, które w koszmarach prześladowały pisarkę. Miał być to pamiętnik, którego nikt nie ujrzy, ponieważ według pani Wandy niektóre z fragmentów zwyczajnie w świecie nie nadawały się do druku może były zbyt drastyczne, a być może zbyt... wstydliwe? Być może, kto wie...autorka spuściła zasłonę milczenia na te fakty. Jakkolwiek, by tego nie interpretować po latach, które przeleżał pamiętnik w szafce został z niej wyjęty poddany redagowaniu i oddany do druku w formie książki, która trafiła do naszych rąk. Pani Wanda przed i w czasie II wojny światowej była harcerka. Po wybuchu II wojny światowej wraz z grupą harcerek włączyła się w służbę pomocniczą i przystąpiła do walki jako łączniczka. Została aresztowana przez Gestapo 17 lutego 1941 i jakiś czas była więziona na Zamku w Lublinie, gdzie była torturowana i przesłuchiwana przez gestapo „Pod Zegar” m”, 21 listopada 1941 została wywieziona do Ravensbrück z zaocznym wyrokiem śmierci. W obozie stała się ofiarą eksperymentów pseudomedycznych (głównie chirurgicznych okaleczeń kończyn)

przeprowadzanych przez niemieckich lekarzy, w tym berlińskiego profesora, prezesa niemieckiego Czerwonego Krzyża, Gebhardta oraz dr Fischera, Rosenthala i Oberheuser. J. Na krótko przed końcem wojny została przewieziona do obozu w Neustadt-Glewe, gdzie przebywała do 7 maja 1945. Autorka pokazuje w tej książce, że jednak mimo tak złego traktowania nie straciła ducha walki i charyzmy, która pomagała jej przetrwać najgorsze chwile i pomóc najbliższej przyjaciółce.
          Książka warto polecić, choć, by dla samego sposobu pisania, ponieważ mimo opisywania tak drastycznych wspomnień napisana jest w sposób zdawało, by się pozytywny. Ponadto jest jeszcze jedna sprawa, która wyróżnia te pozycje pośród innych, autorka opisuje powrót z obozu i stosunki, jakie panowały w ogarnięnietym wojną i chaosem kraju oraz stosunek „wyzwolicieli” do wyzwolonych.